De meisjes: deel 1

We noemen ze ‘de meisjes’.

De twee oudste kinderen zijn ‘de groten’ (of ‘de klein’, als ze bijvoorbeeld op tijd in bed moeten of ergens te lang achterblijven naar ons goesting), de jongste zoon is ‘de kleine’ en dus zijn twee andere dochters: ‘de meisjes’. Ze spelen ook meestal samen, of durven ook al eens ruzie maken. Bijvoorbeeld over wie de meeste poppenkleedjes heeft:

Wat een slimmerik dan oplost door een restje stof van haar kleed te vragen en er zelf aan te beginnen:

Waarbij ze alles zelf tekent, knipt, vastspeldt, daarna op mijn schoot kruipt en ik de pedaal bedien terwijl zij de stof voortschuift. Bij de rechte stukken mag ze zelf ‘pedalen’, altijd spannend!

 

’t Zal wel zijn dat ze fier is op haar maaksel, want dat popje he, dat heeft ze ook zelf gedaan!

Het kleedje dat ze zelf draagt is met hetzelfde patroon gemaakt als het kleed van haar grote zus. Dat geeft zo een ander effect he, twee verschillende stofjes?