De feestelijkste jumpsuit in zijde.

Een jumpsuit is niet mijn ding, ik vind dat verschrikkelijk onhandig, maar als je zus trouwt moet je jezelf opper-feestelijk maken, en mag het wat ongemakkelijk voelen als je de hele dag je buik moet intrekken. Zoiets moet ik gedacht hebben toen ik besloot om de jumpsuit uit ‘La maison Victor’ (‘Iris jumpsuit uit mei/juni 2016) te maken. “Oh, en laat ik het in echte zijde doen, dat glibbert onder de naaimachinevoet weg en levert zeker en vast veel frustratie op”. Dat zal ik er ook wel bij gedacht hebben.

Maar slechte herinneringen vervagen heel snel en ik kan mij nu, twee maanden later niet meer herinneren dat ik veel gevloekt heb. Ik maakte eerst een testmodel om zeker te zijn dat het lijfdeel lang genoeg was, trok de testjumpsuit aan en ging eens hurken en zitten en dat lukte probleemloos. Dus werd er niets aangepast aan het patroon, behalve langere pijpen.

Toen moest ik het voor écht maken. Ik had nooit eerder zijde verwerkt,noch mij afgevraagd of het ecologisch en/of diervriendelijk was. Maar het kwaad was al geschied voor ik mij informeerde over de oorsprong en verwerkbaarheid van zijde, want ik stond al buiten de winkel met 3m van het échte spul onder de arm.

Het geluk was aan mijn zijde, want twee dagen later was mijn feestelijkste outfit klaar. Mét onzichtbare rits op de rug. Probleemloos. Heerlijk licht en luchtig om dragen, zijde. En niet helemaal on-ecologisch of dieronvriendelijk, zo bleek. (Dat las ik hier)

jumpsuit1 jumpsuit2 jumpsuit3