Ik ben niet het soort keukenmeisje dat graag nieuwe recepten uitprobeer, mijn kookkunsten zijn heel basic. Maar soms ben ik genoodzaakt om zelf een recept in elkaar te knutselen. Ik heb een versleten kookschriftje waarin ik uitgeknipte en gepikte receptjes plak of schrijf. Ik heb ook een hele stapel echte kookboeken waar ik bij voorkeur 's avonds in blader en fantaseer over wat ik de volgende dag ga koken. Maar als ik 's anderendaags boodschappen doe, vergeet ik een lijstje mee te nemen, en koop ik meestal een aantal porties groenten waarvan ik denk: "Ok, dat zal wel bij elkaar smaken". Thuisgekomen sla ik dan mijn kookboek open – daar waar de post-it plakt – en dan blijkt dat ik de helft van de nodige ingrediënten niet in huis heb (gehaald). En dan wordt het dus 'knutselen'.
Afgelopen weken ben ik zelfs amper moeten gaan boodschappen, maar viste ik groenten uit mijn hofke. Want sinds deze zomer heb ik dagelijks een overdaad aan verse groenten die ik dan moet samenklutsen tot een gerecht. (Willen jullie trouwens ook eens mijn groentenhofke zien misschien? Die is erg schattig hoor!)
Deze week uit de tuin: een overdosis courgettes. Ik ben zelf niet zo een fan van courgette. Maar tja, dat groeit zo gemakkelijk he? (En wat een geluk dat slechts één van de drie courgetteplantjes de overdadige regenbuien en slakkenvraat overleefde).
– kind: Wat eten we vandaag?
– ik: iets uit de tuin
– kind: iets vies?
– ik: neen, iets lekker: courgette!
– kind: ik lust dat niet!
(dit gesprek x 6 want ik heb 5 kinderen én een man die ook geen fan zijn van courgettes.) Probeer dan maar eens overtuigd te klinken!?!
Ik sta uren in de keuken, ik schil, kook, kruid, zweet, bak het gerecht. Aan tafel wordt de ovenschotel gedissecteerd: de bovenste laag kaas- en sauslaag wordt eraf geschraapt, het vlees en de aardappelen worden eronderuit gepeuterd en de maaltijd eindigt met 6 leeggelikte borden ("Mmm, zo lekker mama") en 1 bord vol slappe courgetteschijfjes ("Jij houdt toch van courgettes he, mama?")
Dit weekend zei ik dus HALT aan de ovenschotels, couscous en soep van courgettes. Ik ging voor iets nieuws: de courgette-chocolade-taart!
Het principe in mijn hoofd was eenvoudig. Ik had in mijn oud kookschriftje een recept voor pompoen-chocoladetaart overgepend van een vriendin. Een echt hele lekkere smeuïge taart met een krokant chocoladelaagje bovenop. Pompoen, dat is in mijn mond een net zo een smaakloze groente als courgette. Dat smaakt alleen maar naar de andere ingrediënten of kruiden die je erbij mengt. Pompoen vervangen door courgette dus:
nodig:
-400g courgette (of pompoen dus)
– 2 eieren
-suiker
-4 eetlepels bloem
– 2,5dl gecondenseerde melk
– 1 pak uitgerold bladerdeeg
– chocolade
-2 eetlepels melk
Zo doe je het:
Schil en snij de courgette in stukken, kook gaar, laat de courgette wat uitlekken. Pureer de groente in een roerzeef of zoals ik met de mixer. Klop de eieren en suiker stevig op, voeg de gepureerde groente, de bloem en gecondenseerde melk toe. Leg het bladerdeeg in een taartvorm en giet het mengsel erin. Bak de taart 30-45min in een voorverwarmde oven van 180°. Laat de chocolade met de melk au bain-marie smelten. Haal de taart uit de oven en giet de chocolade over de taart. De taart moet eerst afkoelen en opstijven in de koelkast alvoor je kan snoepen:
Vanmorgen vroeg probeerde ik een eerste stukje: 't was lekker, echt lekker!
Toen ik thuiskwam na het werk was er nog steeds alleen dat ene stuk uit de taart gesneden. Mijn kinderen en man houden voorzekerst niet van zwarte chocolade…
