Het is nog niet helemaal afgelopen met kadootjes tonen, morgen weer meer maaksels. Maaar zal ik u eens op iets heel tofs trakteren? Een rondleiding in mijn keuken bijvoorbeeld, in al zijn rommeligheid:
Ik heb speciaal voor u de vloer gekeerd en de afwas gedaan. Er staat wel nog een kookpot op het aanrecht, maar mijn man is nog niet thuis en ik moet dus straks zijn patatjes opwarmen. De ballonnen van Winand zijn verjaardag (12 december!) hangen er ook nog, maar we waren toch nog in feeststemming. Er staat nog wat andere rommel ook, maar dat is zo in een gezin van 7.
Oh wacht, ik toon u eerst hoe het vroeger was:
Oorspronkelijk was dit een slaapkamer. Die was, op een bed en een kachel na, nogal leeg. Nu is het onze keuken en staat het nogal vol. Twee stukken binnenmuur van de vroegere slaapkamer hebben we uitgebroken, je kan de oorspronkelijke deursteen nog zien liggen. Links en rechts van die steen, waar de 40cm dikke muren dus hebben gestaan, hebben we de vloer verder opgevuld met tegels die we vanonder het fornuis hebben uitgebroken.
De oorspronkelijke vloer van zwarte en rode tegels in een gek zigzagmotief vonden we onder vele lagen balatum terug. Na vele uren schrobben en lijm afkrabben ziet die er nu prachtig uit. Het is een nogal poreuze vloer die het water opslorpt, maar het voordeel van deze oude tegels is dat je door de krassen en kleurschakeringen het vuil niet ziet liggen. Hehe, nogal handig in een gezin van 7.
Mijn fornuis, de trots van mijn huis. Al voor we de verbouwingen begonnen, had ik al besloten welk fornuis ik wilde hebben. De keuken is de plaats in huis waar iedereen de hele dag rondhangt. Waar je drie keer per dag samen eet, waar huiswerk aan tafel wordt gemaakt, waar de was wordt opgeplooid, waar samen wordt geknutseld, getekend, stof geknipt en koffie gedronken. Als je dagelijks aan dat fornuis staat, wil je niet denken: “had ik toch maar het fornuis van mijn dromen gekocht”. Dus heb ik het fornuis van mijn dromen gekocht. Het moest een Boretti zijn. Het is echt zo een modern handig fornuis, maar met een ouderwetse uitstraling. Het is groot (100cm breed) met 6 gasbranders (nodig in een gezin van 7) en 2 elektrische ovens.
Welja, die ouderwetse uitstraling, dat kan natuurlijk ook door de rest van het keukengerief komen. Dat hangt aan een Ikeastang met haken binnen handbereik. Schep- en soeplepels, vergiet, het omeletpannetje, het appelkroontjespannetje, alles komt uit grootmoeders keuken. Een nadeeltje van gerief boven het fornuis is dat het mee vettig wordt bij het koken. Maar wij eten gewoon minstens één keer per week een omelet of appelkroontjes en doen daarna de afwas.
De dampkap is ook van het merk Boretti . Die heb ik in dezelfde kleur heb laten lakken als het fornuis zodat het één geheel lijkt. Handig, zo een platte dampkap, daar kan je wat brol bovenop kwijt, en je recepten die plak je er met een magneet tegenaan.
Links boven het aanrecht hangt een heel oud schoenrekje dat ik in de schuur vond. Ik heb het een grondige poetsbeurt gegeven en toen aan de muur gehangen. Bid met mij dat het nog stevig genoeg is zodat niet al mijn glazen voorraadpotten en kruidenpotjes naar beneden donderen.
De afwasbak is er eentje van Ikea. Ik vind dat zo mooi dat dat randje wat uitsteekt. Bovendien passen de deurknopjes er perfect bij. Die vond ik in een uitverkoopwinkeltje in de buurt. De geruite gordijntjes komen van een rommelmarktje in Frankrijk en waren precies de juiste maat.
Ons vorige huis had een open keuken met vensters tot op de grond. Nu ik 2 vensterbanken heb, profiteer ik daarvan om die vol te stouwen met vanalles. Onnuttige maar mooie dingen zoals de knutselwerkjes van de kinderen. Nuttige dingen die ook mooi zijn, zoals deze koffiebewaarpotten. Mijn vensterbank is eeuwig opgefleurd met nepbloemen, en ik kan van hieruit perfect de kinderen in het oog houden als ze in de tuin aan het spelen zijn, of de valk bespieden die ganser dagen hangt te bidden boven mijn tuin.
Het aanrecht is een eikenhouten werkblad. Geen steen, want daar krijg ik gaatjes van in mijn t-shirten (kijk maar eens hier *klik*klik*)
Op de schouw staan de kookboeken en hangen vier schilderijen van de kinderen omhoog, de schoonste kunst die er is:
Onder de schouw, tja… dat is ook een soort van kunst. Daar komt ooit een soort kastje of rekje, als we ooit in de finale fase van de verbouwing geraken: de afwerking. Daar staat nu een kapotte stoel die dienst doet als stapelkruk voor rommel, boeken, papieren…
Ach, er zijn wel meerdere stoelen die niet helemaal veilig zijn om op te gaan zitten:
En dan is er nog die andere hoek van mijn keuken die u nog niet gezien hebt. De servieskast met glazen schuifdeuren: Glas is handig, want zo hou je het altijd op orde, schuifdeuren zijn handig, want niemand kan ertegenaan botsen als het blijft openstaan.
Ziezo, mijn laptop ligt al klaar op tafel om te bloggen. Toont mij nekeer uw dagdagelijkse rommelige keuken, wie durft?
mintgroen