'"En? en? en? is mijn trui af???"
"Gisteren al 😉 Maar het is meer mijn maat, sorrrrryyyy"
"neeeee, kga wenen!"
Ik heb het dan toch maar aan haar gegeven. Ze had tenslotte een oversized trui gevraagd…
Om het zelf te maken: Hier is de beschrijving in twee maten: 140 en een vrouwenmaat
Er is één ding waardoor ik toch van de winter hou. Of wacht, twee dingen: de kachel en winter-breien. En het allerbeste is een combinatie van beide. De breimachine staat niet bij de kachel, noodgedwongen moest ik dus de breipriemen uithalen voor mijn combinatie der dromen. Deze trui werd dus écht met de hand gebreid. En het kind is zo dankbaar, want ze draagt de trui al 2 weken non-stop en was afgelopen weekend heel boos omdat ze het 's nachts niet mocht dragen en was de ochtend nadien nog veel bozer omdat de trui in de wasmachine zat.
Model: slobbertrui
Maat: oversized
Kapsel: in de stijl van geitewollensokken, niet gekamd dus
Broek: onder het moto 'laat uw kind zelf de kledij kiezen'
Boots: duur, want door het intens gebruik veel herstellingen nodig
Met vooral veel avond-breien en af en toe wat ochtend-breien was deze trui op 6 dagen klaar. Een wonder!
Wonder twee: Ik heb het patroon uitgeschreven! Vooruit met de geit met die breipriemen!
Het is winter en koud en donker. En buiten hoor ik 'tsjup tsjup tsjup' de sneeuw die wegdruppelt. Maar ik zit gezellig bij de kachel met een breiwerkje en een snoep in mijn mond. Een zelfgemaakte snoep, want in de winter wil ik mijn huis niet uitkomen en probeer ik dus zoveel mogelijk zelfvoorzienig te zijn.
Zelfgemaakte snoep bestaat uit:
1 kop suiker, 1/2 kop water, 1 eetlepel honing ,1 eetlepel citroensap, 1/2 theelepel gemalen gember, 1/2 theelepel tijm,1/4 theelepel gemalen kruidnagel: doe alles in een kookpot en zet het vuur eronder. Laat het 15minuten zacht pruttelen terwijl je af en toe roert. Als het dik en stroperig is geworden probeer je met een lepel snoepjes te druppelen op een bakplaat. Laat ze afkoelen en bestrooi met bloemsuiker zodat ze niet aan elkaar kleven. Heerlijk! En nu MOET ik verder gaan cocoonen!
En toen zei Mme Zsazsa plots: "ik wil geen kado voor de baby, ik wil kraamkost". Stond ik daar schoon met mijn pop, die ruim voor de geboorte van Toni klaar was. Een pop met rubberen laarzen aan, met een ruiten-hemdjurk, een nonchalant leren riempje, en een groene gebreide sjaal: Kortom: een mini-Kim
En toen ging ik mee zitten wachten op de geboorte van de baby. In mijn eigen zetel. Met een haakwerkje erbij, want een babymutsje heb je nooit teveel en Mme Zsazsa deelt die mening. Ik haakte een mutsje volgens dit patroon. Ik haakte een tweede mutsje volgens datzelfde patroon (want het eerste was duidelijk te klein). Het tweede was ook twijfelachtig van de goede maat en dus haakte ik een derde mutsje. Ik had alle tijd van de wereld. Baby Zsazsa liet netjes op zich wachten.
Toen ik vroeg wat ze dan voor kraamkost wenste uit mijn keuken, antwoordde ze: "Ik wil iets gebreid van u". Lap hè!
En dus breidde ik een pixie-muts. Jammer dat Toni dan gewoon slechts één week na de uitgerekende datum ter wereld kwam, want anders had ik vast en zeker een volwassen muts erbij gehaakt/gebreid. Alleen al omdat Jani zegt dat het not done is dat moeder en dochter hetzelfde gekleed gaan.
(een kleine glimp onder de rok van madame Zsazsa)
(maar ziet: mouwsplitten!)
(een glimp op Toni met de te-kleine-muts)
We gingen vandaag met z'n allen op bezoek bij Josse. Josse is 3 maanden geleden geboren op een zeer schone dag, ik zal zijn geboortedatum niet vergeten, want dat is dezelfde als de mijne, maar dan plus 39 jaren. Zijn mama wenste een 'bobbelmuts' zoals Winand ooit gehad heeft. Ze weet dat nog goed, want ze kwam vroeger al eens babysitten bij ons. Ik breide dus een gele bobbelmuts en een blauw minisjaaltje. Het patroon van het mutsje vind je hier. Wie nog meer dan alleen maar een simpel sjaaltje wil breien kan een bobbeltruitje erbij breien.
En ik maakte ook een pop voor Josse.
De Josse-pop heeft een korte broek van ribfluweel. Pluizig ribfluweel. Dus na het aandoen van die broek hingen de beentjes van Josse vol pluisjes. Ik heb zo een soort borstel die alle pluis en haartjes opvangt. Daar 'borstel' ik al mijn popjes mee voor ze de deur uitgaan. Als je dat niet hebt, dan werkt een stukje plakband ook:
– Hey tantehilde!
– …
– Halloho?
– Ah, oh sorry, ik was aan het studeren.
– Studeren? Serieus?
– Ja, ik ben de handleiding van mijn nieuwe speelgoed aan het bestuderen. Even alles doorlezen voor ik ermee kan beginnen werken he.
– Je maakt ons nieuwsgierig, wat voor nieuw speelgoed?
– Shhht, ik wou het nog niet vertellen, maar nu hebben jullie mij betrapt. Ik wou het jullie pas tonen als ik er ook effectief iets mee kan: Ik heb een breimachine.
– Oh wauw, een breimachine! Dat willen wij ook al zolang! Toon ons hoe dat gaat, "wij willen ook machinebreien" (allemaal in koor)!!
Of misschien wou je dit horen:
– Hey tantehilde, hoe zit het met de omslagsjaal die je ging haken?
– Ja, die is klaar, kijk, ik heb 'm aan.
– Komaan, toon het eens!
-Hij is groot en lekker warm en zacht en blauw met een beetje paars. Misschien wil ik ook wel nog van die flosjkes aan de rand, wat denken jullie?
Of misschien dit:
– Hey tantehilde, je moet niet proberen je kleren te verstoppen.
– Kleren verstoppen? Ik heb niets te verbergen, waarom vraag je dat?
– Wij dachten dat je een jaar lang geen kleren ging kopen, en we zien daar iets piepen onder je truitje dat we nog nooit gezien hebben.
– Oh, maar dat heb ik zelfgemaakt. Zelfmaken mag wel als je een jaar lang geen kleren koopt, mme Zsazsa heeft het gezegd (euh denk ik toch, al staat het er niet letterlijk. Maar zweten terwijl je de kleren maakt, telt ook he?) De kraag is niet helemaal zoals het hoort, maar dat is niet erg, want er hangt een dikke strik voor. Het stofje komt van bij Vermiljoen, met gele knopen van de Veritas. Het patroon komt uit de Knipmode van september 2007. Voilà, geen geheimenn. Schoon bloezeke he?
Stiekem een trui breien voor uw man, dat moet op de trein gebeuren. Ik nam weer mijn naalden 7, een breiboekje van Bergère, bestelde de wol (26 bollen! dure kost!) en begon eraan op de trein. Maar na enkele treinritten besefte ik dat ik niet op tijd zou klaarspelen voor Kerstmis en moest ik ‘bij de kachel’ verderbreien. Hoe je dat dan stiekem doet met je man naast je in de zetel? Ik legde het breiboekje op mijn schoot met de verkeerde bladzijde opengeslagen en moest dan alleen de oudste zoon ontwijken (‘Oh, is dat voor mij? Ik vraag toch al lang zo een trui, maar deze kleur vind ik wel niet zo mooi!) . Na 30 avonden was het klaar. Echte liefde noem ik dat, al mijn treinritten, middagpauzes en avonden opgebreid aan een enorme trui. En terwijl ik bezig was, maakte ik plannen om voor die oudste zoon dan toch ook maar iets te beginnen. Want mijn liefde voor hem is even groot. En voor ook van mijn dochters natuurlijk, gelukkig duurt de winter nog lang…
Hierbij geef ik u enkele sfeerbeelden van de betreffende trui gedurende afgelopen 3 weken:
Het begon hier: op de rugleuning van een stoel:
Vervolgens deze – gezien het vervolgverhaal – nogal schappelijke plaats:
Daarna lag hij hier:
En toen kreeg hij de doodsteek: aarrggh!!! een gebreide trui met z’n kraagje aan een kapstok!!!
Wie was nu de schuldige voor al deze verplaatsingen? Zeker en vast zijn eigenaar niet, die vindt het voorlopig niet koud genoeg. Het is dan ook een écht héle dikke en zware trui. Het was een klein jaloers jongetje:
